Το μαύρο τοπίο της “πράσινης” ανάπτυξης
Ο Σεραφείμ Ρίζος αναλύει τις καταστροφικές επιλογές πριν και μετά τις πυρκαγιές και προβάλλει τον αγώνα των πυρόπληκτων.   Οι πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού αποτέλεσαν μια τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που φέρει ακέραια την υπογραφή της κυβέρνησης Μητσοτάκη κα...
Τουρισμός, δημόσιος χώρος, ανεργία. Αντίσταση σε μια ταξική επίθεση
Να ενώσουμε τις αντιστάσεις - αυτή είναι η απάντηση.Γράφει ο Σεραφείμ Ρίζος   Σύσσωμοι οι δεξιοί πολιτικοί χαιρέτησαν ως «αυτονόητη πράξη», τη νυχτερινή εισβολή της αστυνομίας στην κατάληψη Ρόζα Νέρα, στα Χανιά και την παράδοση των κτιρίων του λόφου Καστέλι στην εταιρία Belvedere, για να χτιστεί ξενοδοχείο. Ο χώ&rh...
Aντίσταση στο σχολείο της αγοράς
Ο Σεραφείμ Ρίζος εξηγεί γιατί οι εκπαιδευτικοί αντιστέκονται στην πολιτική που προωθεί σχολεία των χορηγών και σχολεία των φτωχών   Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζει στα τρεισήμισι χρόνια της ύπαρξής της, έχει εγκαταλείψει κάθε αριστερή αναφορά και ακολουθεί...
Το “μπούλινγκ” και η εκπαίδευση στα χρόνια των Μνημονίων
O Σεραφείμ Ρίζος, δάσκαλος στα Χανιά, σπάει τα τηλεοπτικά στερεότυπα και γράφει για τις πραγματικές αιτίες της βίας στο σχολείο.   Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης αλλά και μετά την επιβεβαίωση του τραγικού θανάτου του φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής, Βαγγέλη Γιακουμάκη, υπήρξε μια υστερικ...
Δάσκαλοι καθηγητές ενωμένοι νικητές
Οι αγώνες των εκπαιδευτικών μπορούν και πρέπει να ανατρέψουν την καπιταλιστική επίθεση στην Παιδεία και να ανοίξουν το Σχολείο στις ανάγκες των παιδιών. Ο Σεραφείμ Ρίζος εξηγεί πώς και γιατί. Για πρώτη φορά βρισκόμαστε μπροστά στην προοπτική της κατάκτησης της κυβέρνησης από ένα κόμμα της ρεφορμ&iot...
Γαλλία - Iταλία: «Στα δυνατά χέρια των εργατών»
O Σεραφείμ Pίζος αναλύει το υπόβαθρο της εργατικής εξέγερσης που συγκλόνισε τη Γαλλία και την Iταλία το 1968 -69. Η εργατική τάξη συνήθως είναι απούσα στα αφιερώματα που γίνονται για το Μάη του ΄68. Είναι λογικό αφού χιλιάδες κόσμος εμπνέεται και σήμερα από αυτό το παγκόσμιο κύμα εξεγέρσεων και γι’ αυτό προ...
Πώς θα μάθουν τα παιδιά Iστορία;
Aνάμεσα στην νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση της Γιαννάκου και την εθνικιστική υστερία των ελληναράδων, οι ανάγκες των παιδιών συνθλίβονται υποστηρίζει ο Σεραφείμ Pίζος, δάσκαλος σε Δημοτικό Σχολείο στα Xανιά. To να αντισταθούμε στην εκστρατεία των Χριστόδουλων, των Παπαθεμελήδων, των Καρατζαφέ...
Ο “Διάλογος” για την Παιδεία. “Εκσυγχρονισμός” για τα εξεταστικά κόσκινα
Ο Σεραφείμ Ρίζος, δάσκαλος εκλεγμένος στο ΔΣ του Συλλόγου στα Χανιά, εξηγεί γιατί πρέπει να αντιτaχθούμε στους νέους ταξικούς φραγμούς που μεθοδεύονται  Από τις 11 Μαρτίου που ξεκίνησε ο περίφημος διάλογος για την Παιδεία, έχει γίνει πλέον φανερό, ακόμη και στους πλέον δύσπιστους, ότι η όλη αυτή διαδικασία αφενός δεν γίνεται πάνω σε tabula rasa, όπως ο νέος υπουργός διατυμπάνιζε, ούτε είναι τόσο αθώα όσο οι εμπνευστές της θέλουν να δείχνουν ότι είναι. Πράγμα που επιβεβαιώνει την στάση όλων εκείνων στον εκπαιδευτικό κόσμο, και όχι μόνο, που αρνήθηκαν να συμμετέχουν σε αυτή την παρωδία.   Το Υπουργείο Παιδείας έχει επανειλημμένα αρνηθεί να εντάξει ως περιεχόμενο του «διαλόγου» του, οποιοδήποτε οικονομικό αίτημα που αφορά τόσο στην αναβάθμιση των απολαβών των εκπαιδευτικών, που αποτελεί ένα πάγιο αίτημά τους, όσο και συνολικότερα, την αναβάθμιση των δαπανών για την Παιδεία, που έχουν φτάσει στο χαμηλότερο ποσοστό (3,09% του Α.Ε.Π.) των τελευταίων πέντε δεκαετιών. Αυτό σημαίνει, ότι η επέκταση της Δημόσιας Παιδείας βρίσκεται εκτός ημερήσιας διάταξης του διαλόγου, αλλά και εκτός των προθέσεων και των προτεραιοτήτων του Υπουργείου. Αυτό θα μπορούσε από μόνο του να είναι και η βασικότερη, αν όχι και η μόνη αιτία για να αρνηθεί κανείς να συμμετέχει στον διάλογο, καθώς φανερώνεται ότι η στρατηγική και οι επιδιώξεις που προσπαθεί να πετύχει η κυβέρνηση μέσω αυτού του εγχειρήματος βρίσκονται σε ακριβώς αντίθετη τροχιά με αυτές των χιλιάδων εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών. Δυστυχ...
Κάτω τα χέρια από τα σχολεία μας
Ο Σεραφείμ Ρίζος, δάσκαλος στα Χανιά, περιγράφει το «νέο» σχολείο που ετοιμάζει η Άννα Διαμαντοπούλου και προτείνει δρόμους αντίστασης.Το «νέο σχολείο» που προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση είναι η πιο επιθετική προσπάθεια να επιβληθεί στην Ελλάδα το σχολείο της αγοράς. Φτηνό, πειθαρχημένο, ιδιωτικοποιημένο, εντατικοποιημένο, με προσωπικό υποταγμένο και ταυτόχρονα ανοιχτό στην πραγματοποίηση κερδών μέσα από τη λειτουργία του, για τομείς του κεφαλαίου. Χρησιμοποιεί δημαγωγικά τους μαθητές, για να επιτεθεί στη Δημόσια Εκπαίδευση, στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους ίδιους τους μαθητές. Ταξική επιλογή Πίσω από ωραία λόγια του στυλ «η τσάντα θα μένει στο σχολείο» και «μπαίνει τέλος στην αποστήθιση» κρύβεται μια τεράστια επίθεση ενάντια στη νεολαία. Το «νέο σχολείο» πρώτα απ´ όλα θα είναι για τα παιδιά ένα σχολείο απίστευτης εντατικοποίησης. Για τη σχολική χρονιά 2010 - 2011, τα 800 μεγαλύτερα Δημοτικά σχολεία της χώρας καλούνται να εφαρμόσουν, πιλοτικά, πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει καθημερινό 7ωρο από την πρώτη τάξη. Οι ώρες διδασκαλίας, θα αυξηθούν κατά 40%. Από 828 ετησίως για τα παιδιά 7 - 8 ετών, θα αυξηθούν στις 1274, και από 889 στα παιδιά από 9 - 10 ετών πάλι σε 1274. Ο μέσος όρος των χωρών του Ο.Ο.Σ.Α. είναι 769 και 810 ώρες αντίστοιχα, ενώ της Ε.Ε. των «19» 781 και 822.Η τσάντα όχι μόνο δεν θα μένει στο σχολείο, αλλά θα φεύγει απ´ αυτό ακόμη πιο βαριά. Μια παλιότερη έρευνα του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ έχει δείξει ότι το 93,6% των γονιών, που τα παιδιά τους πηγαίνουν στο ολοήμερο...